باران باریده بود دیشب،
رد پایش هنوز هم باقیست!
از ساعتی که این خیابان رفت،
اشک از دستان آسمان جاریست!
نقل این داستان از شبی به بعد،
کوچ است و از فعل های بعید!
داستان بوسه ای که از تو بر می گشت،
داستان کوچ و کوچه هایی بنبست!
کوچ می کرده این خیابان هر شب را،
تا تو را باز پس آورد به این قصه؛
این کوچه و خیابان و بارانش،
پیله ای به دور قرص ماه ریسیده!
تا تو باز گردی به این کوچه،
ماه هم پروانه خواهد شد؛
پاییز که کوله بارش را بست،
این شاعره دیوانه خواهد شد!
هر شب که قصه می کند شبگرد،
مهتاب سراغ از تو می گیرد؛
سایه به سایه قصه به قصه،
عطر مریم آهسته جان می گیرد!
خیابان کوچ کرده است، اما هنوز؛
عمر این کوچه و قصه اش باقیست،
رد باران های دیشب اگر چه گذشت؛
یاد دستان تو در تبم جاریست...
تقدیم به یک شاخه مریم سپید.
